Z okazji jubileuszu dwudziestolecia parafii oraz zbliżającej się uroczystości konsekracji kościoła ukazała się książka pt. „Boży zasiew dojrzewa powoli”. Stanowi ona kronikarski zapis najważniejszych wydarzeń z historii naszej wspólnoty. Jej atutem są także liczne zdjęcia i wspomnienia różnych osób, w tym wszystkich duszpasterzy pracujących na przestrzeni lat istnienia parafii. Książka będzie w najbliższych dniach rozprowadzana wraz z zaproszeniami jako „cegiełka” wspierająca wykończenie wnętrza naszej świątyni.

 

Fragment wprowadzenia do „jubileuszowej książki”:
„BOŻY ZASIEW DOJRZEWA POWOLI” – te słowa wypowiedział na początku posługi w parafii pierwszy proboszcz ks. Piotr Rymarowicz. Pomimo upływu czasu są aktualne i trafne, dlatego uznaliśmy, że powinny stać się tytułem książki, opisującej krótki, bo zaledwie dwudziestoletni okres historii związanej z przygotowaniem i wzniesieniem budynku kościoła. Nade wszystko zależało nam, aby ukazać budowanie wspólnoty serc ludzkich i dobrze oddać to, co wydarzyło się i nadal dzieje w okolicach Winnej Góry, potocznie zwanej „przemyskim Monte Cassino”. Wzrost ziarna to przede wszystkim zasługa Bożej Opatrzności, która wymaga także trudu tych – po ludzku zabieganych o zapewnienie godziwych warunków rozwoju i żyjących nadzieją obfitości plonów.
Pole pod zasiew trzeba przygotować. Ziemia, na której stoi nasza piękna świątynia i dziś gromadzi rzesze parafian chcących wspólnie oddawać tu cześć Bogu, przesiąknięta została najpierw krwią żołnierzy walczących o Twierdzę Przemyśl. Wiemy, że znajdował się tutaj jeden z pobocznych, ziemnych fortów pierścienia zewnętrznego. To miejsce potem zaniedbane, sprawiało wrażenie, jakby było ziemią niczyją. Jednak jej położenie na górze sprawiło, że właśnie tutaj zbudowano wieżę, która wykorzystując siły grawitacji zaopatrywała w wodę pobliskie domostwa. A bez wody nie ma życia i nie będzie też pożądanych owoców. Znów minęły kolejne lata i w końcu te nieużytki zaczął jednak ktoś uprawiać. Ziemia zroszona teraz została potem zapobiegliwego gospodarza, spulchniona pracą jego rąk i serca, zaczęła wydawać plony. Teraz „miejsce to wybrał Pan, tutaj jest Jego dom.”
Książka, którą Drogi Czytelniku trzymasz w dłoni, jest świadectwem przede wszystkim działania Boga, który czyni rzeczy po ludzku niemożliwe. Jako parafianie jesteśmy tego świadkami. Spisane kalendarium jest hołdem wobec wysiłku wielu oddanych ludzi, którzy nie szczędząc czasu i grosza włożyli wielki wkład w tworzenie tej parafialnej wspólnoty. Odtworzenie po dwudziestu latach wydarzeń parafialnych wymagało żmudnych poszukiwań w zachowanych dokumentach, a zwłaszcza w tekstach niedzielnych ogłoszeń duszpasterskich, a także wielokrotnych konsultacji z osobami, które dobrze pamiętały minione wydarzenia. W tym miejscu szczególne słowa wdzięczności należą się poprzednim proboszczom: ks. Piotrowi Rymarowiczowi i ks. Januszowi Klamutowi za okazaną pomoc i zapoznanie się z opracowywanym materiałem oraz za wprowadzone potrzebne korekty i uzupełnienia. Szczególnie wdzięczni jesteśmy pani Jadwidze Kotz za współpracę w redagowaniu kalendarium oraz za sporządzenie rękopisu dwóch tomów Kroniki Parafialnej. Panu Bogdanowi Motylowi dziękujemy za opracowanie rozdziału ukazującego kontekst historyczny terenu, na którym obecnie jest położona nasza parafia. Cennym dopełnieniem materiału kronikarskiego są osobiste świadectwa i wspomnienia wielu osób, w tym duszpasterzy pracujących w naszej parafii. Niektóre z tych wypowiedzi zostały zaczerpnięte z parafialnej gazetki „Błogosławieni” lub były publikowane w innych czasopismach. Większość z nich została jednak napisana specjalnie na potrzeby niniejszej pozycji. Wszystkie są ważne i tworzą unikatowe części mozaiki ukazującej obraz naszej wspólnoty parafialnej. Serdeczne „Bóg zapłać!” składamy także pani Lucynie Gajdzie za językową adiustację tekstów.
Opis kolejnych, konkretnych wydarzeń został wzbogacony sporą ilością fotografii, których autorem w większości jest pan Marek Łobaza. Nie tylko je wykonywał, ale też skrzętnie, z precyzją archiwisty, uporządkował i zadbał o ich zachowanie. W późniejszym okresie zdjęcia wykonywali także inni, m. in.: pani Anna Hataś, czy pan Grzegorz Matusz. W tekście nie podpisujemy ich autorów, ale dziękujemy wszystkim dokumentującym na przestrzeni lat fotografom.
W ostatniej części naszej jubileuszowej publikacji zatytułowanej: „In memoriam” wspominamy wszystkich, którzy na przestrzeni dwudziestu lat istnienia parafii przeszli do wieczności. Wielu z nich miało duży wpływ na kształtowanie naszej lokalnej, eklezjalnej wspólnoty. Wśród tych osób chciałbym szczególnie wymienić śp. Roberta Serkisa – inżyniera odpowiedzialnego za projekt konstrukcyjny i długoletniego kierownika budowy kościoła. Osobiście bardzo jestem wdzięczny, za olbrzymi wkład w troskę o kościół materialny i ten duchowy, śp. Józefowi Matuszowi. Pełniąc funkcję zakrystianina, był on od samego początku mocno związany z parafią, dlatego jego wkład w spisywanie kroniki jest nie do przecenienia. Pamiętał doskonale wiele faktów, znał niemal wszystkich mieszkańców naszej parafii. Symbolicznym stał się fakt, że spisane kalendarium przyniosłem mu do domu dwa dni przed jego śmiercią. Miałem jeszcze nadzieję, że przeczyta je i naniesie ewentualne poprawki – niestety nie zdążył. Ufam jednak, że w tajemnicy świętych obcowania wraz śp. ks. Szczepanem i z innymi naszymi parafianami, łączy się z nami i z drugiej strony życia pomaga nam wielbić Boga. Wspominamy ich z nadzieją, że są jak ziarno pszenicy, które musi obumrzeć, aby przyniosło owoc obfity.
Boże Słowo jest zasiewane w ludzkich sercach na przemyskim Monte Cassino już od dwudziestu lat. Czy trafia na ziemię żyzną, urodzajną, czy może wciąż na skałę i między chwasty? Czy stajemy dziś przed Bożym Siewcą, jako wspólnota parafialna i każdy z osobna, z naręczami dobrych uczynków? Po owocach poznajemy, że Duch jest obecny w naszym życiu. „Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie”. (Ga 5,22-23) Na wieki świadectwem naszej wiary pozostanie budynek świątyni, który – jak ufamy – uroczyście zostanie poświęcony 21 czerwca 2020 r. przez ks. abp. Adama Szala Metropolitę Przemyskiego. Oby pokolenia, które po nas przyjdą pozostały wierne dziedzictwu Ewangelii i żyły wiarą głoszoną dzisiaj przez nas i poświadczoną naszym życiem.
ks. Maciej Kandefer – proboszcz